NEDEN

Ceylanım, ürkek bakışlım…

Yine sen uyurken, hiç anlatmadığın rüyalar görürken.

Ben sana baktım

Sahi ceylanım sende rüya görüyor musun?

Rüya ne demek biliyor musun?

Korkulu rüya gördüğün için mi gelip kucağıma sokuluyorsun?

Bunları hiç bilemeyeceğim belki de

Hiç anlatmıyorsun, uykuda güldüğüm zaman bile neye güldüğünü.

Dün boyunu ölçtüm 1,67 cm olmuşsun.

Ne kadar hızlı büyüyorsun. Seviniyorum hem,   hem de çok korkuyorum.

Pembe dudaklarının üzerindeki tüyler siyahlaşmış

Artık tüy değiller bıyık oluyorlar.

Çok tuhaf görünüyor bu kadar bebeksi bir yüzde bıyık.

Ya da ben korkularım yüzünden öyle görüyorum.

Geçen gün çarşıda gezerken bir tanem içim titredi birden,

Birden fark ettim elin elime sığmıyor artık.

Bir korku sardı tüm benliğimi, sen kocaman bir adam olduğunda da,

Elimden mi tutacaksın gezerken?.

Neden hiçbir soruma cevap vermiyorsun?

Kim verecek bana cevap?

Ya da ben bir cevap bulabilecek miyim?

Okula gitmeyi nasıl çok istemiştin.

Sen istediğin için verdim onca mücadeleyi.

Sen istediğin için savaştım onca insanla.

Sende beni pişman etmedin başardın okumayı yazmayı.

Atatürk kim dediğim zaman ben Atatürk’üm dedin iki yıl boyunca.

Hiç umudum yokken matematik, İngilizce örgendin, hatta dilbilgisi.

Hep şaşırttın bizi.

Hafta sonu ve tatillerde okulun kapalı olduğuna inandırabilmek için seni okula bile götürdüğüm günler oldu.

Bir yaz boyunca forma hırkasını çıkarmadın üzerinden,

Hırkayı giyersen okul açılacak sandın.

Söyle meleğim söyle şimdi neden vazgeçtin.

Neden okula gitmek sana bu kadar acı veriyor.

Oğlun okulda üzülüyor, mutsuz oluyor diyorsun da,

Neden mutsuz olduğunu anlatmıyorsun.

Sen anlatmazsan meleğim ben nasıl sana yardım ederim.

Bazen düşünüyorum hani doktorların dediği gibi kendi dünyanız varsa,

Seni oradan kendi karmaşamızın içine çekmeye çalışarak doğrumu yaptım bilmiyorum.

Bilmiyorum beklide kendi dünyan daha güvenliydi,

Belki de yanlış yaptım sana sormak isterdim,

Ama cevap vermezdin ki.

Kendim doğru olduğunu sandığım şeyi yaptım

Hep yalvardım tanrım bana doğru karar verecek bilinci ver diye.

Şimdi ne kendi dünyandasın nede bizim dünyamızda

Ortalarda bir yerlerdesin.

Ben böyle olsun istemedim denizyıldızım.

Ben seni okyanusa atayım istedim.

Sen bağımsız yaşa, mutlu ol, istediğin her şeyi başar istedim.

Yoruldum bir tanem senin için neyin doğru olduğunu düşünmekten.

Neden söylemiyorsun ne istediğini, neden istediğini

Neden sana bir şey anlatmaya çalıştığımda hep aynı şeyleri bıkmadan söyleyip kendini kapatıyorsun.

Neden yanlış olduğunu bildiğin şeyleri ısrarla tekrarlayıp

Kendini böyle zorda bırakıyorsun.

Neden insanların seni böyle incitmelerine fırsat veriyorsun.

Sanma ki bir tanem sana kızgınım.

Aslında bu soruları her gün kendime soruyorum.

Bulduğum cevaplar tatmin etmiyor hiç.

Ben yalnızca senin için üzülüyorum.

Kendime de kızıyorum zaman zaman

Başarısızlığı içime sindiremiyorum.

Çok şey başardık senle ama ben her şeyi başaralım istiyordum.

Kimsenin bizi engellemesine izin vermemeliydim.

Kimsenin yolumuza çıkmasına, kimsenin ayağımıza pranga olmasına izin vermemeliydim.

Ama olmadı meleğim.

Bende sıradan bir ölümlüyüm.

Tek güç kaynağım annelik.

Her şeyi başaramadım, başaramadım, başaramadım bir tanem.

Vazgeçmek de istemiyorum.

Ceylanım, denizyıldızım, yaşam nedenim.

Bana güç ver, bana cesaret ver, bana bir ışık göster ki…

Ben yine yılmadan, yorulmadan, inancımı kaybetmeden

Bu savaşa bu düşmanı belirsiz savaşa devam edecek gücü bulayım.

Biliyorum artık bana senden başkası ışık tutamaz.

Hadi bir tanem tut elimden yine eskisi gibi

Yine ağlaya güle okyanusa doğru yol alalım.

Belki bir gün ulaşırız oraya ütopyamıza.

       HÜLYA B. KAPTANOĞLU